Co więcej, mimo swoich prawie 80-ciu lat, aktor imponuje znakomitą formą i nie wydaje się, aby myślał o emeryturze. A ponieważ w 2024 roku wypada 80-ta rocznica wybuchu powstania warszawskiego, artysta przymierza się do kolejnej tego typu inscenizacji, pomyślanej jako wariacja istniejącego już scenariusza, który realizował przed dziesięciu laty. Twórca projektu wierzy, że pamiętne wydarzenia z 1944 roku mają szczególną moc jednoczenia wszystkich Polaków bez względu na przekonania polityczne. Stąd też liczy, że nowe władze okażą przychylność i nie będą żałować środków na kontynuowanie tego przedsięwzięcia.

Niewykluczone zatem, że za rok sędziwe wnętrze naszego barokowego kościoła znów mogłoby użyczyć swojej zabytkowej scenerii dla kolejnej quasi-teatralnej sztuki z ważną misją pielęgnowania historii i polskości.

Jerzy Zelnik nie pamięta jednak, czy kiedykolwiek zdarzyło mu się już wcześniej odwiedzić Narew lub inne tereny naszej gminy: – Sześćdziesiąt lat jeżdżę po Polsce, więc być może już kiedyś tu się było, ale nie umiem z całą pewnością powiedzieć, gdzie mnie nie było, a gdzie byłem. Bo czasem jeździ się po tych dużych miastach i się je pamięta. Natomiast te mniejsze miasta, a czasem i wsie – no to niektóre zacierają się w pamięci. Niestety, przyjeżdżamy, zwykle występujemy i moment tylko próby jakiejś, przygotowania... I wyjeżdża się, więc nawet człowiek często nie ma czasu podziwiać okolic.

A szkoda, bo na Podlasiu jest czym się zachwycać. Nawet w listopadzie. Wie o tym współpracujący z aktorem doświadczony pianista i doktor nauk muzycznych, Wojciech Świętoński, który zapewnił projektowi oprawę instrumentalną na wysokim poziomie. – Sam jestem z Białegostoku – mówi – więc wszystkie występy na tych terenach są bardzo bliskie mojemu sercu i jestem niezwykle szczęśliwy, że mogę tu występować.

I wzajemnie, bo w Narwi nieczęsto mamy okazję obcować na żywo z profesjonalnymi, fortepianowymi wykonaniami największych dzieł polskiej muzyki poważnej. Tym bardziej, że dobranym przez twórcę spektaklu tekstom towarzyszyły utwory, które harmonijnie układały się się w muzykę odpowiednio nasycającą emocjami niekiedy zupełnie różne style opowieści, aby wszystko mogło tworzyć spójną, podtrzymującą napięcie narrację.

Taki zresztą był zamysł obu Panów i trzeba przyznać, że bardzo udany. Obejrzeliśmy dość wykwintny, spięty klamrą misteryjno-poetycznych słów i dźwięków, spektakl, mocno nasączony profesjonalnym aktorstwem i muzyką. Być może dla wielu zgromadzonych było to doskonałe preludium dla obchodów Święta Niepodległości, a na pewno doświadczenie spotkania ze sztuką i historią, wobec którego trudno jest przejść obojętnie.

Zobacz fragmenty widowiska